Jak osoby chorujące psychicznie czują się wśród nas? Raport z badania

Jak osoby chorujące psychicznie czują się wśród nas? Raport

Samotność, uczucie odtrącenia przez bliskich, ale też nieznajomość form pomocy i zagubienie wśród przepisów – to częste doświadczenia osób chorujących psychicznie. Ich opinie i oceny o dostępnej pomocy oraz o postawach w społeczeństwie zostały wysłuchane i podsumowane w raporcie, w którym zebrano także propozycje rozwiązań i konkretnych działań zgłaszane przez chorujących. W badaniu i konsultacjach uczestniczyło kilkanaście organizacji z regionu.

W toruńskiej RC fundacji konsultingu i rehabilitacji od ponad 20 lat osoby z zaburzeniami psychicznymi znajdują miejsce, w którym uczą się radzić sobie z chorobą, zdobywają kompetencje i kwalifikacje zawodowe, a przede wszystkim usamodzielniają się, czyli podejmują pracę i zamieszkanie na własny rachunek. Fundacja oferuje szerokie możliwości, od tego co najbardziej podstawowe, czyli miejsca na rozmowę i zrozumienie, przez pomoc specjalistów, codzienne zajęcia rozwijające umiejętności aż po wsparcie w podjęciu pracy, w jej pierwszych miesiącach, a nawet zamieszkanie. Najpierw w kilkuosobowym mieszkaniu, później samodzielnie, choć nadal pod okiem opiekunów i wreszcie we własnym lokum.

Fundacja szuka nowych rozwiązań dla swoich podopiecznych, dlatego w porozumieniu z innymi organizacjami i instytucjami z regionu zaplanowała badanie i zapytała chorujących psychicznie jak oceniają obecną pomoc, jakie są ich doświadczenia w kontaktach z instytucjami pomocowymi, a także jak czują się w społeczności, w której mieszkają. To o tyle ważne, że osoby chorujące psychicznie rzadko mają odwagę i okazję mówić o swoich problemach, potrzebach i o pomysłach na ulepszenie systemu wsparcia.

Najczęstszym doświadczeniem jest dla chorujących samotność. Wspominają, że często przez kilka tygodni nie rozmawiali z nikim lub tylko z najbliższymi. – Gdy zachorowałam, z dnia na dzień znajomi przestali ze mną rozmawiać, dzwonić, odwiedzać, a ja sama nie miałam odwagi do nich zagadać – opowiada jedna z pań. Drugim częstym doświadczeniem jest niska świadomość w społeczeństwie na temat chorób psychicznych. Chorujący wskazują, że pomimo wielu kampanii edukacyjnych choroby i leczenie psychiatryczne mają łatkę odmienności, a chorujący są odtrącani, lub też podchodzimy do nich z dystansem i lękiem.

Badanie dało też okazję do zebrania propozycji i postulatów. Uczestnicy badania proponują przede wszystkim szeroką edukację na temat chorób i zaburzeń psychicznych, która pomoże w ograniczeniu problemu samotności, ale też podniesie zrozumienie w społeczeństwie. – Mnie choroba dopadła w technikum. Mama myślała, że wszystko zmyślam, żeby tylko nie chodzić do szkoły – wspomina jeden z badanych. Ale postulują także inne rzeczy – ograniczenie formalności w instytucjach powołanych do pomocy, nowe rozwiązania zabezpieczające chorujących finansowo i pomoc w podejmowaniu pracy. – Od kilku lat żyję za niecałe 800 złotych zasiłku. Za późno zachorowałam i nie wyrobiłam sobie uprawnień – tłumaczy jedna z podopiecznych fundacji. – Mam 40 lat, choruję od ponad 20 lat i kilka miesięcy temu poszedłem do pracy pierwszy raz po bardzo długiej przerwie – dodaje inny uczestnik.

Co dalej z zebranymi opiniami? Propozycje i pomysły podopiecznych, również tych, którzy potrafili usamodzielnić się i rozpocząć „życie na nowo” zostały zebrane w raporcie. Fundacja nie tylko sama z niego korzysta w dalszej pracy, ale też przekazuje do instytucji i organizacji, które pomagają chorującym. To ważny materiał dla pracy terapeutycznej, a szczególnie dla jej planowania i rozwijania.

Raport „Badanie problemów i potrzeb osób chorujących psychicznie w kontekście świadczonych form wsparcia” dostępny jest tutaj:

http://www.rc-fundacja.pl/data/files/raport_rcfkr.pdf

---

Projekt finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.